Κατά την διαδικασία της ανθρώπινης αναπαραγωγής η εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου στο ενδομήτριο πραγματοποιείται όταν αυτό έχει φθάσει στο στάδιο της βλαστοκύστης, τουτέστιν την 5^η-6^η ημέρα μετά την γονιμοποίηση και όχι την 2^η ή 3^η ημέρα. Τέθηκε λοιπόν το ερώτημα μήπως μεταφέροντας κατά την εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης έμβρυα 2-3 ημερών δυσχεραίνουμε τον απαραίτητο για την επιτυχή εμφύτευση συγχρονισμό ‘ηλικίας’ εμβρύου – υποδεκτικού ενδομητρίου. Επιπλέον, εκφράσθηκε η θεωρία ότι μόνο τα έμβρυα καλής δυναμικής θα καταφέρουν να αναπτυχθούν στο στάδιο της βλαστοκύστης, αντικατοπτρίζοντας μεγαλύτερες πιθανότητας εμφύτευσης. Η εξωσωματική καλλιέργεια βλαστοκύστεων κατέστη δυνατή με την διάθεση νέων, καταλλήλων καλλιεργητικών υλικών, τα αποτελέσματα όμως από την εφαρμογή της μεθόδου και την εμβρυομεταφορά βλαστοκύστεων δεν δικαίωσαν απόλυτα τις προσδοκίες.

Μετά από πολλά χρόνια μελετών η σύγχρονη άποψη είναι ότι η υιοθέτηση της καλλιέργειας και μεταφοράς βλαστοκύστεων ίσως υπερτερεί της παραδοσιακής μεταφοράς εμβρύων 2^ης ή 3^ης ημέρας μόνο στις γυναίκες που χαρακτηρίζονται ως ‘καλής πρόγνωσης’ που δεν είναι άλλες από αυτές που έχουν αρκετά διαθέσιμα έμβρυα προς μεταφορά. Πράγματι, μόνο ένα ποσοστό των εμβρύων 2^ης ή 3^ης ημέρας κατορθώνει να εξελιχθεί σε βλαστοκύστεις εξωσωματικά, σίγουρα αυτά θεωρούνται ως έμβρυα υψηλής δυναμικής, κανείς όμως δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο ότι αυτά που δεν προχώρησαν δεν το έκαναν γιατί επηρεάσθηκαν κάπως από την εξωσωματική καλλιέργεια ένω θα προχωρούσαν αν βρίσκονταν στο φυσικότερο περιβάλλον της μήτρας. Επίσης, μετά την καλλιέργεια βλαστοκύστεων περιορίζεται ο αριθμός των εμβρύων που περισσεύουν για κρυοσυντήρηση ενώ μπορεί ακόμα και να ακυρωθεί ο κύκλος λόγω έλλειψης εμβρύων για μεταφορά. Ετσι, η σύγχρονη άποψη είναι ότι η εφαρμογή της καλλιέργειας βλαστοκύστεων θα πρέπει να εξατομικεύεται ανάλογα με την περίπτωση και τα δεδομένα και να μην θεωρείται ως πανάκεια.